"Za Fergusona nie zawsze był ekscytujący futbol"

adi343: Komentarz zedytowany przez usera dnia 28.11.2015 22:08

tylko, że SAF potrafił z przeciętnych piłkarzy i tych genialnych wyciągnąć max ... Swoją presją, suszarką w przerwie potrafił stworzyć jeden wielki kolektyw. Graliśmy zawsze flanką, dośrodkowaniami, strzałami... A tutaj u filozofa w ogóle nie widzę jakiegokolwiek stylu, konkretów... Nawet teraz WIELKI Rooney jest po prostu średniakiem. :/ przykre... mam nadzieję, że wywalą filozofa.

Mamy teraz trójkę piłkarzy, którzy coś znaczą w tej drużynie... Smalling, De Gea, Martial

Mastin: Holandia grała podobnie na mundialu jak teraz MU. Tyle, że byli bardziej skuteczni i mieli szczęście w karnych z Kostaryką.

vanderToki: Komentarz zedytowany przez usera dnia 28.11.2015 18:30

Fakt, styl i za Fergusona bywał słabiuchny. Bywały całe sezony bezbarwne i bez trofeów. Mnie jednak bardziej niż na styl rozwala narzekanie na transfery i wywalanie kasy na gwiazdy, które potem nie grają. Taaa, bo za Fergusona nie było szastania mamoną na prawo i lewo. :D Ci zawodnicy, którzy w MU naprawdę potrafili zrobić różnicę, z reguły przychodzili za ciężkie (jak na owe czasy) pieniądze i tak było już za Matta Busby'ego, np. Denis Law to był rekord Wielkiej Brytanii. A dużo potem Gordon McQueen - zapewne niewielu go w ogóle kojarzy, a jego zakup również był potwornie drogi. Andy Cole, Pallister, powrót Hughesa, Keano, Cantona, Yorke, Jaap Stam, Ruud, Rio Ferdinand, Rooney - to wszystko były transfery za stosunkowo olbrzymie kwoty. Ile zakupów Fergusona nie wypaliło? Czy Alan Smith zatrząsł światem? Czy Veron okazał się być wart zapłaconych pieniędzy? Laurent Blanc? A Forlan? Ocena takiego Berbatowa również budzi kontrowersje, choć ja go tam akurat lubię - podobnie zresztą jak już wymienionych Forlana czy Smitha. Ale obiektywnie rzecz biorąc chyba kwoty transferów nie do końca przełożyły się na efekty...
"United to nie jest ten sam klub, odkąd wychowankowie nie grają poważnej roli" - też bzdura. A kiedy wychowankowie dominowali? Może w 1958 r. Może i dziesięć lat później, choć poza wspomnianym Lawem taki np. Stepney przyszedł z Chelsea, Dunne i Crerand również nie byli wychowankami. W finale LM w 1999 r. zagrało raptem czterech zawodników, którzy profesjonalne debiuty zaliczyli w MU, z czego Giggs i Beckham byli na dobrą sprawę podprowadzeni z cudzych młodzieżówek. Jeśli chodzi o pozostałych, no to cóż - w ataku same gwiazdy, o statusie ustalonym jeszcze przed przybyciem na OT. Cole, Yorke, Sheringham. W obronie Stam, a i Irwin tani zdaje się nie był. Na bramce Schmeichel. Dekadę później mamy, owszem, Ronaldo, który renomę zdobył tak naprawdę dopiero w United; van der Sara, który w Manchesterze odbudował wydawało się gasnącą formę; Giggsa, Scholesa i Neville'a, a także Fletchera, Browna i O'Shea; ale byli też stosunkowo drodzy zawodnicy, poza już wymienionymi Rooneyem i Ferdinandem byli Hargreaves, Carrick, był Tevez, potem Berbatow, był Anderson... Silvestre, Nani, Vidić, Evra, Rafael, Chicharito...

Ta3k: Za SAF'a istniało coś takiego jak zabójcza kontra. To taki moment, kiedy po przejęciu piłki piłkarze szybko biegną w stronę bramki przeciwnika i zazwyczaj nie wymieniają 50 podań tylko góra 5 i oddają strzał. Druga rzecz to fakt, że za SAF'a było coś takiego jak strzały z dystansu, taka nowinka w footballu. Bywały też mecze w których mieliśmy 40% posiadania piłki i strzelone 3 bramki do przerwy. Za SAF'a oglądając mecz nie można było odejść na 5 minut, bo nasi zawsze mogli coś nagle strzelić. Dzisiaj można uciąć sobie drzemkę, bo akcji jest tyle, co kot napłakał. Ostatnią sprawą jest zaangażowanie trenera w mecz. Emeryci mają w sobie więcej życia niż nasz trener. Zero radości po bramce, zero złości po faulu na naszym zawodniku. Gdyby zawodnicy grali taką padakę przez tyle tygodni, to nie wiem ilu piłkarzy wyszłoby żywych z szatni. Najlepszym przykładem jest jak złamali Shaw'owi nogę. SAF zapewne dostałby karę posłania na trybuny, karę finansową i zawieszenie na kilka meczy. Czemu? Bo SAF stał murem za swoimi piłkarzami, nie gadał o filozofii, taktyce i szczęściu. Zbierał na siebie całą krytykę piłkarzy, a jego konferencje prasowe i wywiady były świetne. Jestem ciekaw, co osiągnąłby SAF mając 300-500 mln na transfery. Jego nazwisko wystarczało by przyciągać piłkarzy, którzy tak jak RVP przychodzili, bo chcieli współpracować z SAF'em. Po co nam Ronaldo, jeżeli siedziałby na ławce, bo nie trzyma się filozofii i taktyki?

Javi9203: Fergi time gimby nie pamiętają

Arvanis: No ale 95% tutejszych kibiców w najlepszym wypadku pamięta tylko ostatni sezon Fergiego, a resztę dopowiada sobie z liczby trofeów podanych na Wikipedii. Za SAFa drużyna potrafiła czasami zagrać taką kichę, że United Van Gaala sklepałoby ją 5:0. Ja jestem dobrej myśli. LvG wie, że zespół buduje się od obrony. Ta, mimo kontuzji, jako tako trybi. Teraz kolej na atak i wierzę, że on też zadziała.

Wielki tutejszych znafcuf rzuca się, że Lou rotuje pozycjami zawodników i przez to nie wiedzą, jak grać. Myślę, że tu nie chodzi o znalezienie optymalnej funkcji w ataku dla każdego z nich, bo tu jest sprawa prosta - każdy wie, kto na jakiej pozycji jest najlepszy w ofensywie. Jestem pewien, że Lou wie, jak ułożyć napad, żeby stukać 5 bramek w każdym meczu. Sęk w tym, że Holender chce (co jest uzasadnione współczesnym futbolem), żeby cała drużyna się broniła i cała drużyna atakowała. Rozstawianie graczy na różnych pozycjach jest więc poszukiwaniem najlepszej roli dla zawodników tak, żeby płynnie mogli przemieszczać się między obroną i atakiem. Bo co to za wyczyn strzelić te 5 bramek, gdy w tym czasie ktoś zrewanżuje nam się podobnym wyczynem, bo obrona będzie tak kulała? A przyjdzie mecz z jakimś autobusem i zanim się zespół wbije w przeciwnika i go rozstrzela, będzie przegrywał 3:0 po bramkach z kontry.

Lou jest za dobrym managerem, żeby grać tak hurraoptymistycznie, jak się tego oczekuje wśród kibiców i ludzi mniej ogarniających sytuację MU, bo wie, jak to się skończy.

piter100000: sporo racji w tym jest. ale za czasów Fergusona jak drużyna przegrywała to przeciwnik miał pełne gacie, bo United od razu rzucało się na przeciwnika. teraz nie ma różnicy czy prowadzimy, czy przegrywamy gra wygląda tak samo słabo. jakby nasi piłkarze byli zaprogramowani i nic innego nie mogli robić tylko klepać klepać klepać....