Felieton: ZAHAmowanie Valencii

Antonio Valencia to piłkarz, za którym nigdy specjalnie nie przepadałem. Pamiętam jak zdziwiłem się, kiedy w 2009 roku ogłoszono jego przyjście do United. Nawet w przeciętnym Wigan nie był on wyróżniającym się zawodnikiem. Nigdy też nie mówiono o nim w mediach jako o przyszłej gwieździe. I ten piłkarz miał zastąpić Cristiano Ronaldo? Choć sir Alex Ferguson zaprzeczał jakoby Valencia miał stać się bezpośrednim sukcesorem skrzydłowego z Portugalii, to jednak większość kibiców, a także ekspertów różnej maści tak to właśnie odebrała.

Radził sobie jednak Valencia naprawdę całkiem przyzwoicie, chociaż sprowadzono go za niezbyt wygórowaną, jak na tak wielki klub, kwotę (16 milionów funtów). Sir Alex wyraźnie wolał stawiać na niego niż na, wydawałoby się naturalnego następcę CR7, Naniego. To jego, a nie Portugalczyka wystawił w finale Ligi Mistrzów z Barceloną w 2011 roku. A rok później, kibice United wybrali Valencię na piłkarza sezonu. Fanom podobała się pokaźna liczba asyst na koncie Ekwadorczyka, doceniali też jego wszechstronność – w razie potrzeby z powodzeniem występował na prawej obronie. I nagle, tak niespodziewanie jak wielka forma Valencii nadeszła, tak równie zaskakująco wyparowała…

Poprzedni sezon pokazał, że koszulka z numerem 7, w której piłkarz zaczął występować przed rokiem, uwiera Valencię. Przez trzy sezony gry w Manchesterze United, większość obrońców ligi zdążyła nauczyć się jego stylu gry niemal na pamięć. Ekwadorczyk kopie piłkę wyłącznie prawą nogą, ma tylko jeden zwód (do tego dość prosty), jego dryblingi są bardzo schematyczne, a atutem, któremu Valencia zawdzięcza wszystkie dotychczasowe sukcesy jest szybkość. Aż dziw bierze, że defensorom Premier League dojście do takich wniosków zajęło trzy lata.

Co innego Zaha. Mecz z Wigan nie był może najlepszy w jego wykonaniu, ale pokazał, że jest dużo lepszy technicznie od swojego starszego kolegi. Dysponuje też naprawdę niezłą szybkością, a dziennikarze już porównują styl jego biegania do Usaina Bolta (choć trzeba zaznaczyć, że jest w tym sporo przesady). Nie trzeba być trenerem, żeby spostrzec, iż Zaha ma dużo większy potencjał od Valencii i jeżeli będzie sumiennie pracował na treningach, wyprzedzi swojego konkurenta o lata świetlne. A Ekwadorczyk ma poważny problem. Nie posiada żadnego asa w rękawie, jest za stary by oduczyć się pewnych nawyków, generalnie rzecz ujmując, prochu już nie wymyśli.

Widzę jednak cień nadziei dla Valencii. Pomóc mu może… przegranie rywalizacji o miejsce w składzie. Może pełnić on rolę dżokera w talii Davida Moyesa. Skrzydłowy z Ameryki Południowej mógłby stać się prawdziwą zmorą wielu zespołów Premier League, gdyby trener z jego szybkości korzystał w momencie, w którym obrońcy rywala będą już lekko zmęczeni. Dlatego absolutnie nie skreślam Valencii, bo zawodnik o takiej charakterystyce jest United potrzebny. Choć oczywiście to, czy powinien grać w pierwszej jedenastce to już zupełnie inna kwestia.