Klasyki IV rundy Pucharu Anglii

Wrexham, rok 1995, wygrana 5-2

Spotkanie odbyło się tuż po incydencie w meczu z Crystal Palace, kiedy to Eric Cantona znokautował jednego z zasiadających na trybunach kibiców. Osłabieni piłkarze United nie dali jednak za wygraną. Mimo niespodziewanego prowadzenia Wrexhamu dwoma golami, Denis Irwin (2 bramki), Ryan Giggs, Brian McClair oraz Tony Humes (gol samobójczy) dali pewny awans Czerwonym Diabłom.

Liverpool, rok 1999, wygrana 2-1

Przyszli zdobywcy The Treble zagrali w meczu, który mógł mieć ogromne znaczenie dla później zdobytych pucharów. Po bramce Michaela Owena kibice z Merseyside zaczęli świętowanie na Old Trafford, lecz uciszył ich wyrównujący gol Dwighta Yorke’a w 88. minucie. Rywali dobił Ole Gunnar Solskjaer, który wyrwał zwycięstwo Liverpoolowi z rąk.

West Ham United, rok 2003, wygrana 6-0

Sir Alex Ferguson nie raz wspominał, że zemsta nie jest motywatorem, lecz dwa lata po wykluczeniu United z rozgrywek na tym samym etapie podopieczni Szkota ustanowili swój nowy rekord pogrążając Młoty. Ryan Giggs zaliczył dwa trafienia w pierwszej połowie, w drugiej części gry rywali dobił Ruud van Nistelrooy z dwoma golami oraz Phil Neville i Solskjaer.

Tottenham, rok 2008, wygrana 3-1

To klasyczny przykład meczu między tymi klubami, obie walczące strony były zaangażowane w spotkanie i chciały awansu. Pierwsi strzelili goście uciszając kibiców na Old Trafford. Wyrównanie przyszło niedługo, a strzelcem był Carlos Tevez. Michael Dawson po ujrzeniu czerwonej kartki musiał opuścić boisko, a Cristiano Ronaldo wykorzystał rzut karny. Drugi gol również został zaliczony Portugalczykowi.

Southampton, rok 2011, wygrana 2-1

Występujący w League One Święci zdobyli bramkę jako pierwsi. Wynik utrzymywał się do czasu, gdy bramkę wyrównującą zdobył Michael Owen. Zwycięzcę meczu wyłonił Javier Hernandez, który fenomenalnie obsłużony przez Ryana Giggsa trafił do siatki.