I przejął pałeczkę...

Holender będzie teraz skupiony na poświęcaniu się życiu rodzinnemu, choć wcale nie wyklucza możliwości powrotu do United. Zaproponowano mu posadę trenera bramkarzy, ale stęskniony beztroskim życiem Holender na razie odmówił. Piłkarz z powodu podpisanej umowy z klubem podczas przerwy między sezonami nie może sobie pozwolić na wiele rzeczy - nie może obciążać zdrowia, ryzykować kontuzji, a najlepiej jakby przez całe wakacje leżał na plaży. „Zdajesz sobie sprawę, że zdrowie jest bardzo ważne. Masz wiele radości ze swojej kariery, wygrywasz wiele pucharów, finansowo jesteś ustawiony, ale teraz możesz się cieszyć rzeczami, które od dawna planowałeś - jechać na wakacje, w piątek i sobotę wyjść z przyjaciółmi na kolację. Każdy patrzy na piłkarza i mówi, że ma on świetne życie. I owszem, jest wspaniałe, ale także wiele rzeczy Cię omija” – mówił. Dlatego van der Sar planuje teraz wystartować w nowojorskim maratonie. „Nie jestem dobry w odpoczywaniu”.

Teraz w Manchesterze United przyszedł czas na Davida de Geę. „Zawsze mówili na mnie ‘van der Sar’. Założyłem kiedyś na obozie jego koszulkę i tak to się zaczęło. Do dziś parę osób tak mówi. Mówią na mnie też ‘el ruso’ (Rosjanin), bo ponoć wyglądam jak obcokrajowiec. I ani moja mama, ani mój tata, nie mają blond włosów” – przedstawiał się de Gea kibicom Atletico Madryt w 2007 roku. Kilka dni temu w rozmowie z MUTV powiedział, że zawsze grał z numerem 13, ale przejęcie koszulki z numerem 1 w takim klubie jak Manchester United, i to jeszcze po Edwinie van der Sarze, to niesamowite uczucie.

Jego pierwszy występ w United był dobry. Nie miał za dużo do powiedzenia przy straconym golu, ponieważ piłka uderzona głową przez zawodnika Chicago Fire była mocna i szybka, w tej akcji nie popisał się raczej Phil Jones. Wcześnie stracona bramka nie podłamała młodego Hiszpana i jeszcze pod koniec pierwszej połowy bardzo dobrze wybronił nogą strzał rywali. Co mnie cieszy, po obejrzeniu gry de Gei przez 90 minut – unika długich wykopów, woli krótko rozegrać piłkę i budować akcję. Kiedy jest możliwość szybkiego kontrataku, idealnie potrafi wyrzucić piłkę (przykładowo w jednej akcji z Gabrielem Obertanem). Wydaje się, że bardzo dobrze czuje się używając nóg, czego wszyscy oczekiwaliśmy od następcy van der Sara.

Oczywiście jest grono osób sceptycznie nastawionych do transferu młodego Hiszpana, ale na szczęście chodzi o zdecydowaną mniejszość. Niektórzy narzekają, że jest za chudy i nie poradzi sobie w lidze angielskiej. Zdaję sobie sprawę z tego, że niektórym ciężko jest się czasem przyzwyczaić do nowych rzeczy, przez co teraz każda cecha „nie jak u Edwina” będzie wytykana Hiszpanowi. Problem w tym, że akurat Holender nie należał do najszerszych zawodników, a de Gea jest do niego właśnie pod tym względem podobny. Zresztą… wiemy, że w klubie na pewno się tym zajmą. Tak samo jak znajomością języka, za którą Hiszpan solidnie obrywa, bo „jak można nie znać angielskiego”. Jednak Hiszpanie i Francuzi (może jeszcze Włosi) to ludzie, którzy uważają, że znajomość ich języka w zupełności im wystarczy. To nie jest język polski, którego poza Polakami zna mało kto. Językiem ojczystym de Gei jest hiszpański, którym na świecie posługuje się 386 milionów ludzi.

„Jest w klubie kilku zawodników, z którymi jestem w stanie porozmawiać, część z nich potrafi trochę hiszpański, a ja pomału uczę się angielskiego. Nie umiem jeszcze wiele powiedzieć, ale naprawdę z chęcią się uczę i nie mogę się doczekać jak będę miał jeszcze lepszy kontakt z drużyną. Bariera językowa jest trudna, ale jestem młody i wiem, że w kilka miesięcy, kiedy nauczę się języka będę mógł porozumiewać się z innymi perfekcyjnie. Trochę piłkarzy potrafi rozmawiać po hiszpańsku, ale brakuje w drużynie jeszcze Chicharito i Antonio, którzy z pewnością ułatwią mi życie. Rozumiem trochę portugalski, mieliśmy kilku Portugalczyków i Brazylijczyków w Atletico, jeśli słucham uważnie to umiem ich zrozumieć.” – skomentował David tą kłopotliwą sytuację w rozmowie z MUTV. Warto dodać, że Javier Hernandez dołączył już do drużyny, po tym jak przyleciał wczoraj wieczorem do Nowego Jorku.

De Gea nie ukrywał, że ciężko mu było opuścić Hiszpanię. „Zacząłem grać w piłkę mając cztery lata. Podczas jednego z juniorskich meczów ligowych szkółki Atletico w Casarrubuelos zobaczył mnie Diego, były bramkarz Atletico i zaprosił na tydzień do Madrytu. Zaproponowali mi, żebym został tam na dłużej i się zgodziłem” – opisuje swoje początki w Atletico. „Każdego wieczora marzyłem o tym, by któregoś dnia móc bronić bramkę na Calderon. Niewiele ponad półtora roku temu spełniłem swoje marzenie, wygrywając przy tym dwa trofea.”

Hiszpan pokazał swoją dojrzałość, kiedy lecąc do Seattle napisał do swojego byłego klubu list. „Podejmuję dziś nowe wyzwanie, z tym samym entuzjazmem jak kiedyś jako mały chłopiec. I z uczuciem dozgonnej wdzięczności. Uczuciem, które tylko my rozumiemy, które zawsze będę miał w sercu. Widzę z okna samolotu jak zostawiam w tyle swój dom. Kilka tysięcy metrów nad ziemią pamiętam, jeszcze bardziej niż wcześniej, wszystkich kolegów, trenerów i pracowników klubu, którzy spowodowali, że ten dzieciak stał się mężczyzną. To mieszanka łez i szczęścia. Łez, ponieważ wyjeżdżam, a szczęścia z powodu czegoś nowego. Jednocześnie jest pewność, że kiedyś wrócę do domu.”

Każdy kibic United powinien zdać sobie sprawę z tego, że David de Gea w swoim pierwszym sezonie w Anglii błędów nie uniknie, bo te zdarzają się wielu bramkarzom, a już w szczególności tym młodszym. Trzeba jednak mieć nadzieję, że nie będą one miały wpływu na końcowy wynik meczu i nie będą kosztować drużyny żadnych punktów. Przenosiny z Hiszpanii do Anglii w wieku 20 lat, pod taką presją, są na pewno ogromnym przeżyciem. Dobrze, że będzie mógł on liczyć na wsparcie rodziców i swojej dziewczyny, Edurne, którzy razem z nim mają się przenieść do Anglii, a w Londynie będzie mógł spotykać się ze swoją starszą siostrą, która przeprowadziła się tam już kilka lat temu.

Najważniejsze jest jednak to, że sam David jest niesamowicie podekscytowany nowym etapem w swojej karierze. „Głównym powodem, dla którego opuszczam Madryt jest to, że pragnę gry w tym klubie. Chcę zrobić krok do przodu. To Manchester United, jeden z najlepszych klubów na świecie i jest to bardzo ważny etap w mojej karierze. Jestem przygotowany do gry w Anglii - jeśli bym nie był, to nie zgodziłbym się na transfer. Zagrałem w La Liga dużo meczów i widzę siebie dobrze grającego w Anglii. Uważam, że Premier League mi pasuje i postaram się szybko do niej przystosować.”