Minęło już 21 lat...

Ferguson rozpoczął karierę menedżerską w czerwcu 1974 roku, mając zaledwie 32 lata, obejmując stanowisko East Stirlingshire. Pracował tam na pół etatu w czasie, kiedy klub nie miał nawet bramkarza! Szybko zdobył reputację rygorysty po tym, jak napastnik klubu Bobby McCulley powiedział: „Nigdy się nikogo nie obawiałem, ale Ferguson był przerażającym draniem od samego początku.” Jego rozwiązania taktyczne były szanowane, a wyniki klubu znacznie się poprawiały. Tego samego roku w paĽdzierniku objął klub St. Mirren.

Mimo niższej pozycji w lidze, był to większy klub od East Stirlingshire. Sir Alex pozostał w tym klubie do 1978 roku, kiedy to po raz pierwszy (i ostatni) w swej karierze został zwolniony. Mimo małego budżetu udało mu się wywalczyć awans do pierwszej ligi szkockiej w 1977. Podczas ostatniego roku swojej kariery w tej drużynie popadł w konflikt z zarządem klubu po tym, jak zażądał wielu zmian, m.in. strojów piłkarzy, rzekomo pod wpływem alkoholu.

Od razu po tym zdarzeniu Ferguson rozpoczął pracę, jako menadżer Aberdeen. To właśnie tu odnosił sukcesy, dzięki którym w końcu dołączył do Manchesteru United. Pierwszy sezon był pełen rozczarowań. Rozgrywki ligowe Aberdeen zakończyło na 4 miejscu oraz mimo dotarcia do finału pucharu ligi oraz półfinałów pucharu Szkocji przegrało oba mecze w tych turniejach. Rok póĽniej ponownie przegrali w finale, za co Ferguson wziął winę na siebie mówiąc, że powinien uczynić więcej zmian w drużynie na mecz rewanżowy.

Szkot od początku miał problemy z uzyskaniem szacunku piłkarzy, gdyż niektórzy z nich przewyższali go wiekiem. Zmieniło się to dopiero w następnym sezonie. Zaczął się on dość słabo, lecz potem drużyna nabrała niesamowitego tempa i zakończyła rozgrywki ligowe na pierwszym miejscu, wygrywając 5-0 w ostatnim meczu. Po raz pierwszy od 15 lat ligę wygrała inna drużyna, niż Rangersi czy Celtic. Ferguson powiedział „To osiągnięcie nas zjednoczyło. Nareszcie piłkarze nabrali wiary we mnie.” Sir Alex poprowadził Aberdeen do wielu sukcesów, między innymi wygrywając puchar zdobywców pucharów, pokonując w finale Bayern Monachium. Opuścił szkocki klub w 1986 roku, poczym przejął Manchester United, gdzie przebywa do dziś.

Początki w United były dość trudne. Ferguson był zmartwiony niskim poziomem sprawności piłkarzy, spowodowanym nadużywaniem alkoholu. Postanowił wprowadzić większą dyscyplinę i klub ukończył rozgrywki na 11 pozycji. W sezonie 87-88 do klubu dołączyło kilku piłkarzy takich, jak Steve Bruce, Viv Anderson, Brian McClair czy Jim Leighton, którzy poprawili grę drużyny i pomogli jej zająć drugie miejsce w lidze.

Na początku sezonu 89-90 Sir Alex dokonał znaczących wzmocnień, pozyskując Neila Webba, Paula Ince’a oraz Gary’ego Pallistera. Przez pierwszą część sezonu drużynie nic nie wychodziło, a dziennikarze zaczęli nawoływać do zwolnienia Fergusona. Grudzień 1989 roku Szkot opisuje, jako „najczarniejszy okres, jakiego kiedykolwiek doświadczył w tej grze.” W styczniu 1990 United zremisowało na wyjeĽdzie z Nottingham Forest, które było ówczesnym postrachem ligi, w ramach pucharu Anglii. W meczy rewanżowym Czerwone Diabły wygrały 1-0 i właśnie te spotkanie jest określane, jako mecz, który ocalił karierę Fergusona na Old Trafford. W finale także wygrali 1-0 w meczu rewanżowym, co pozwoliło im wziąć udział w pucharze zdobywców pucharów.

Kolejne dwa sezony przynosiły różne sukcesy w pucharach krajowych, oraz jeden w Europie po tym, jak United pokonali hiszpańską Barcelonę w finale pucharu zdobywców pucharów, lecz wciąż nie udawało się wygrać ligi. Dopiero rok 1992 przyniósł przełom, kiedy Ferguson zapłacił Leeds United 1,2 miliona funtów za francuskiego napastnika Erica Cantona. Stworzył on świetny duet z Markiem Hughesem i poprowadził drużynę do pierwszego od 26 lat wygrania ligi. United stali się tym samym pierwszymi zwycięzcami ligi po jej reformie.

Sezon 1992-93 przyniósł jeszcze więcej sukcesów, gdy do klubu dołączył Roy Keane. United stało się szóstym klubem w historii, któremu udało się w jednym sezonie wygrać ligę oraz puchar Anglii. Pod koniec sezonu Ferguson zakupił także Davida May za 1,2 miliona funtów.

Kolejne sezony, z wyjątkiem 97-98 i 2001-2002 to już całkowita dominacja United. Do kolejnych sukcesów Czerwone Diabły prowadzili tacy piłkarze, jak Eric Cantona, Roy Keane, Andy Cole czy bramkarz Peter Schmeichel, razem z wychowankami klubu, czyli braćmi Neville, Nicky Buttem, Davidem Beckhamem, Paulem Scholes’em czy Ryanem Giggsem. Najwspanialszym sezonem w historii Manchesteru United był 1998-1999, kiedy Czerwone Diabły zostały pierwszym angielskim klubem, który wygrał Puchar Anglii, ligę angielską oraz Ligę Mistrzów w jednym sezonie. Po dramatycznym finale na Camp Nou Ferguson wypowiedział pamiętne słowa „Nie mogę w to uwierzyć. Piłka nożna, jasna cholera.” W 1999 roku Szkot został wybrany trenerem roku w Europie, po czym nagrodzono go tytułem szlacheckim.

Manchester United obronił tytuł ligowy dwukrotnie, po czym nadszedł gorszy sezon 2001-2002, w którym nie udało się zdobyć żadnego trofeum. W futbolu coraz bardziej zaczęły się liczyć wielkie pieniądze i Ferguson musiał się do tego przystosować. Z klubu odeszli m.in. tacy piłkarze, jak David Beckham, Phil Neville, Nicky Butt, a zakupiony został za rekordową sumę Rio Ferdinand i Ruud van Nistelrooy oraz póĽniej Cristiano Ronaldo i Wayne Rooney. Po sezonie 2002-2003 United nie mogło wygrać ligi przez prawie cztery lata. Sytuacja się zmieniła dopiero w 2006 roku…

Był to dwudziesty sezon Fergusona w Manchesterze United. Do klubu dołączył Michael Carrick, mający zastąpić legendę klubu Roya Keana. Do Realu Madryt odszedł natomiast Ruud van Nistelrooy. Po takich transferach, nikt nie spodziewał się sukcesów United. Jak wiemy, mylili się. Czerwone Diabły szybko objęły prowadzenie w lidze i nie oddały go aż do końca rozgrywek. Niestety, mimo dotarcia do półfinałów Ligi Mistrzów i finału pucharu Anglii nie udało się zdobyć większej ilości trofeów. W tym sezonie Cristiano Ronaldo strzelił 2000 bramkę dla United pod wodzą Fergusona w meczu przeciwko Aston Villi.

Sezon 2007-2008 rozpoczął się wielkimi transferami. Z klubu odeszli Alan Smith, Giuseppe Rossi i Gabriel Heinze, a dołączyli Carlos Tevez, Nani, Anderson oraz Owen Hargreaves. Oczekiwania wobec klubu są wielkie. Głód sukcesów starszych piłkarzy oraz Fergusona nie słabnie, a młode talenty wprowadzają wiele finezji do gry Czerwonych Diabłów. Czy kolejna drużyna zbudowana przez Szkota zawładnie piłkarskim światem? Zobaczymy wkrótce…