Solskjaer: Przed finałem Ligi Mistrzów w 1999 roku nie mogłem spać

Manchester United w najbliższą niedzielę, w dokładnie 20. rocznicę finału Champions League, znów zmierzy się z Bayernem Monachium. Tym razem spotkanie będzie miało charakter charytatywnego meczu legend.

– Jest kilka rzeczy, które przychodzą do głowy, kiedy myśli się o tym finale. Polecieliśmy Concordem z Manchesteru do Barcelony. Później się rozchorowałem, więc nie wspominam dobrze tego lotu – mówi Solskjaer.

– Kiedy byliśmy już w Barcelonie, to zakwaterowaliśmy się w fajnym miejscu. Dostałem pokój z Jaapem Stamem, który chrapał za każdym razem, kiedy tylko zamknął oczy. Bycie w finale Ligi Mistrzów było natomiast fantastycznym uczuciem.

– Mój najlepszy przyjaciel jest pielęgniarzem, więc zadzwoniłem do niego w sprawie chrapania Jaapa. Nie mogłem zasnąć, więc poszedłem na balkon. Zadzwoniłem i zapytałem, czy będzie oglądał mecz. On powiedział, że musi wyjść po regulaminowym czasie gry, bo ma nocną zmianę. Odpowiedziałem, że zrobię wszystko, aby zdążył obejrzeć cały mecz. Czułem, że zdarzy się coś wyjątkowego.

Każdy fan Manchesteru United doskonale pamięta zwycięskiego gola Ole Gunnara Solskjaera w trzeciej minucie doliczonego czasu gry.

– Nie mogę sobie przypomnieć, co sobie myślałem przed tym strzałem. Chwilę wcześniej gola zdobył Teddy Sheringham, więc moment był po naszej stronie. Wszyscy wierzyliśmy, że jesteśmy w stanie zdobyć zwycięskiego gola. W tamtym sezonie robiliśmy to wielokrotnie w doliczonym czasie gry – twierdzi Ole.

– To jeden z tych momentów, w których wychodzisz z siebie, bo cały czas podążasz za lotem piłki. Byłem blisko kryty przez obrońcę Bayernu Monachium. Kiedy widziałem jak leci futbolówka, to zdałem sobie sprawę, że nie trafi do mnie lub w przestrzeń, w której się aktualnie znajduje.

– Obrońca chyba na moment stracił koncentrację, a ja podążyłem za piłką. Przeciwnik przyglądał się piłce bardziej, niż mi, więc odpuścił krycie.

– Jako napastnik zawsze jestem optymistą. Trzeba mieć nadzieje, że piłka spadnie obok ciebie. Tak się stało, a ja byłem w stanie dołożyć nogę – dodaje Solskjaer.