Martial: Na początku grałem tylko dla zabawy

Francuz zapytany o to w jakim wieku zdał sobie sprawę, że chce być zawodowym piłkarzem odpowiada: – To musiało być, kiedy miałem dziewięć lat. Pochodzę z rodziny, która ma piłkarskie tradycje. Mój tato grał w niewielkim klubie, ale był wielkim fanem futbolu.

– Grał także jeden z moich braci. Szybko trafił do Paris Saint-Germain, co sprawiło, że chciałem podążyć jego śladami.

– Myślę, że to ja tego chciałem, a dopiero później moja rodzina. Zauważyli, że mam jakiś talent, ale na początku grałem dla zabawy. Nigdy nie myśleli, ani nie mówili mi, że koniecznie muszę zostać zawodowym piłkarzem.

– Chodziło bardziej o zabawę. Grałem więc dla własnej przyjemności, czas leciał, a później zobaczyłem, że mogę być, a przynajmniej spróbować, być zawodowym piłkarzem.

Martial wspomina także, że obecna generacja francuskich piłkarzy dorastała w innych warunkach, niż obecni młodzi adepci piłki nożnej.

– Dziś można powiedzieć, że jest trudniej, bo każdy ma komórkę. Wtedy w ogóle nie mieliśmy takich rzeczy. Jedyne co chcieliśmy robić, to wyjść na boisko i grać w piłkę. Chodziło tylko o futbol. Myślę, że to skąd pochodziliśmy robiło różnicę. Ludzie nie marzyli o tym, aby na przykład zostać inżynierem czy kimkolwiek innym – mówi Martial.

– Niektórzy ludzie chcieli być piosenkarzami lub raperami. Inni chcieli być piłkarzami lub koszykarzami. Chodziło o jakąś pracę, która będzie związana ze sportem. To być może dlatego chcieliśmy grać w piłkę od małego, obserwowaliśmy i naśladowaliśmy zawodników widzianych w telewizji – dodaje Francuz.