Ryan Giggs nagrodzony Złotą Stopą!

Po odebraniu nagrody od księcia Monako Alberta II, Giggs powiedział, że jest szczęściarzem, że mógł grać pod wodzą najlepszego menadżera świata jakim jest sir Alex Ferguson.

- Ferguson jest wymagający, ale sprawiedliwy. Wiele oczekuje od swoich zawodników, tak samo jak od siebie. To najlepszy menadżer i świetnie było go mieć przy boku przez całą moją karierę.

Po głosowaniu w plebiscycie on-line, Ryan otrzymał pamiątkowe trofeum. Jego stopa zostanie również odciśnięta na Promenadzie Mistrzów w Monte Carlo, gdzie znajdują się największe nazwiska światowego futbolu.

- Ta nagroda to dla mnie wielki zaszczyt. Odciśnięcie swojej stopy między najlepszymi piłkarzami to wspaniały przywilej. Miałem szczęście, że gram u boku świetnych piłkarzy, najlepszego menadżera i w najlepszym klubie świata. Nadal cieszę się grą w piłkę i na razie nie myślałem, co będę robił potem. Gdyby jednak wszystko zakończyło się jutro, powiedziałbym, że miałem fantastyczną karierę i nie zamieniłbym się z nikim innym.

Giggs w tegorocznym plebiscycie pokonał między innymi swojego byłego kolegę z drużyny Davida Beckhama oraz takie gwiazdy jak Gianluigi Buffon (Juventus i kadra Włoch), Didier Drogba (Chelsea i kadra WKS), Samuel Eto'o (Anży Machaczkała i kadra Kamerunu), Iker Casillas (Real Madrid i kadra Hiszpanii), Javier Zanetti (Internazionale i kadra Argentyny), Carles Puyol (Barcelona i kadra Hiszpanii), Raul (Schalke i kadra Hiszpanii) oraz Xavi (Barcelona i kadra Hiszpanii).

Nagroda Złotej Stopy przyzwana jest zawodnikom po 29 roku życia, którzy wyróżniają się swoimi sportowymi osiągnięciami - zarówno indywidualnymi jak i drużynowymi. Pod uwagę brana jest również osobowość piłkarza i szacunek jakim pretendenta darzy publika oraz piłkarscy eksperci.

Walijczykowi tę nagrodę udało się zdobyć dopiero po szóstej nominacji. We wcześniejszych latach triumfowali: Francesco Totti (2010), Alessandro Del Piero (2007), Roberto Baggio (2003), Ronaldinho (2009), Roberto Carlos (2008), Ronaldo (2006), Andrij Szewczenko (2005) oraz Pavel Nedved (2004).