Co Bruno Fernandes porabia w wolnym czasie?

Piłkarze Czerwonych Diabłów dopiero w ostatnim tygodniu wrócili do treningów w Carrington. Zajęcia na razie odbywają się w małych grupach i z zachowaniem zasad dystansu społecznego. Wcześniej zawodnicy musieli ćwiczyć indywidualnie w swoich domach.

Co robisz, aby być zmotywowany, zarówno pod względem psychicznym jak i fizycznym?
– Pod względem fizycznym jest dużo łatwiej, niż pod względem psychicznym. Wystarczy tylko realizować program i będzie w porządku. Jeśli chodzi o psychikę, to też nie jest źle, bo mam ze sobą swoją rodzinę i możemy razem spędzać dużo czasu. Mam też przy sobie swoją córkę, więc miałem sporo czasu, aby być przy niej. Zazwyczaj, gdy mamy mecze lub treningi, to śpię poza domem, w hotelach. Nie mogę więc jej poświęcić tyle czasu. Fajnie więc, że teraz mogłem to zrobić. Oczywiście mieliśmy sporo wolnego, więc czasami już nie wiesz co z nią robić, bo ma mnóstwo energii. Więcej niż ja! Trzeba się dużo bawić i wymyślać różne rzeczy.

Jakie filmy lub seriale oglądasz w telewizji?
– Oglądam głównie filmy. W pierwszym tygodniu oglądałem ich nieco więcej. Teraz patrzę trochę na seriale, na przykład na „Ostatni taniec” z Michaelem Jordanem. Myślę, że każda osoba związana ze sportem chce poznać przeszłość Jordana. To musi być naprawdę fajne uczucie, kiedy jesteś w jednej z najlepszych drużyn na świecie. Chciałem więc obejrzeć ten dokument. Oglądałem też historię Carlosa Teveza, bo też ma film na Netflixie. Oglądam większość dokumentów sportowych. Jakiś czas temu widziałem, już nie taki najnowszy, dokument na temat Rafinhy Alcantary z Barcelony.

Gdybyś miał coś ugotować, to co by to było?
– Uwielbiam makarony! Odkąd byłem małym chłopcem i musiałem coś ugotować dla mnie i swojej młodszej siostry, to przygotowywałem makaron. To lubię najbardziej i w tamtym czasie tylko to potrafiłem zrobić! Teraz umiem trochę więcej. Lubię też przyrządzać grilla. Kiedy zbiera się cała rodzina to grillujemy, bo mamy dużą rodzinę.

Jaką masz radę dla młodszych piłkarzy przebywających w swoich domach?
– Myślę, ze to nie jest takie trudne, bo kiedy dorastałem w moim domu, z moim tatą, moją mamą, moim bratem i siostrą, to nie mieliśmy zbyt wiele miejsca na zabawę. W mieszkaniu można robić naprawdę wiele rzeczy. Wystarczy wziąć piłkę i odbijać ją od ściany, lewą nogą, prawą nogą i tak cały czas. Nie musisz zaraz koniecznie czegoś zniszczyć i podpaść mamie! Wystarczy być spokojnym i próbować różnych rzeczy. Zazwyczaj te najłatwiejsze są najważniejsze w futbolu. Można nauczyć się gry obiema nogami.

Czy macie grupowe wideorozmowy z kolegami z Manchesteru Untied?
– Tak i jest to dobre rozwiązanie, bo można zobaczyć każdego. Zazwyczaj rozmawiam natomiast z Juanem Matą, Diogo Dalotem, który jest Portugalczykiem. Rozmawiałem też z Davidem de Geą, z Timothym Fosu-Mensahiem, nie pamiętam już z kim jeszcze! Rozmawiam też z Fredem, czasami z Nemanją Maticiem. Na Instagramie mam kontakt z Jesse Lingardem, bo zawsze komentuję jego wpisy.

Które z naszych spotkań chciałbyś zobaczyć w serii „Match Rewind”?
– Chciałbym zobaczyć to, w którym strzeliłem mojego pierwszego gola, przeciwko Watford. Chciałbym poczuć te emocje, atmosferę na trybunach. Chcę być zmotywowany i skoncentrowany na powrocie do gry. Jeśli natomiast miałbym wybrać jakieś historyczne spotkanie, to postawiłbym na finał Ligi Mistrzów, w którym Cristiano Ronaldo strzelił gola głową. Później nie wykorzystał karnego. To było spotkanie z Chelsea, prawda? To był wspaniały finał, a dla Cristiano to było jedno z najlepszych spotkań. Strzelił niesamowitą bramkę głową. On nie wyskakuje, on szybuje w powietrzu. Później nie trafił karnego, lecz Manchester United wygrał Ligę Mistrzów. Pod koniec widzieliśmy jak płakał na boisku, bo wygrał Ligę Mistrzów. To jeden z najważniejszych meczów w historii Manchesteru United.

Gdybyś miał spędzać kwarantannę z tylko jednym z kolegów z zespołu, to kogo byś wybrał?
– Wybrałbym Juana Matę, bo gdybym z nim spędzał kwarantannę, to mógłbym słuchać przyśpiewki na mój temat każdego dnia. Juan ciągle ją śpiewa! Nie brzmi tak jak na Old Trafford, ale Juan wkłada w nią całe swoje serce. Kiedy ją śpiewa, to jest naprawdę miło! Zazwyczaj przyjeżdżam na trening przed nim, on pojawia się na śniadaniu, podaje mi rękę i zaczyna śpiewać: „Bruno, Bruno, Bruno!”.