Rzecz o Arsenalu

Powiem nawet więcej, są mecze, rzadko, bo rzadko, w których wspieram drużynę Wengera. Miało to miejsce choćby w ostatnim dwumeczu Kanonierów z Barceloną. Moje wcześniejsze wpisy dobitnie wskazywały na to, że katalońskiego klubu także nie darzę sympatią, ale zaprawdę powiadam Wam, że gdyby klub Guardiolii mierzył się z Chelsea, Liverpoolem czy Manchesterem City, to liczyłbym na tryumf Katalończyków.

Arsenal traktuję inaczej z prostego powodu - bardzo podoba mi się system budowania tej drużyny. Oczywiście, nie przynosi ona w ostatnich latach sukcesów, ale po pierwsze to nie sukcesy są najważniejsze, a po drugie istotne są dla mnie sukcesy tylko Manchesteru United (no, Śląska Wrocław także, ale to już zupełne inna bajka).

Arsene Wenger, w swojej koncepcji, woli stawiać na młodych, zdolnych, wciąż rozwijających się zawodników, co w dzisiejszym footballu jest bardzo rzadko spotykane. Owszem, mówi się, że także Barcelona umiejętnie wprowadza młodych zawodników (w dodatku wychowanków!) do zespołu, ale tym wypadku jest także drugie dno. Klub z Katalonii, od pewnego czasu, zaczął szastać kasą na prawo i lewo (nie dziwi więc kontrakt sponsorski z Katarczykami). Fakt ten pokazuje, że także i ten klub powoli odchodzi od swojej tradycji.

Fajnie buduje zespół także sir Alex Ferguson (obecne lato jest wyjątkiem potwierdzającym regułę), ale trzeba przyznać, że Szkotowi do Francuza, w tym aspekcie, trochę brakuje. Obawiam się bowiem, że już nigdy nie obejrzymy zespołu zbudowanego na zdolnych juniorach, tak jak miało to miejsce w latach 90. Choć sam jestem wielkim zwolennikiem talentów choćby Toma Cleverleya, Danny'ego Welbecka czy Revela Morissona i mam nadzieję, że otrzymają szansę w przyszłym sezonie. Nienawidzę bowiem, gdy klub wydaje dziesiątki czy wręcz setki milionów funtów na nowych piłkarzy, dlatego nie będę zły na Fergusona, jeżeli nie sprowadzi już żadnego nowego piłkarza w obecnym oknie transferowym.

Wróćmy jednak do Arsenalu. Wszyscy interesujący się ligą angielską muszą przyznać, iż gra tego klubu jest przyjemna dla oka. Ten otwarty football często sprawia, iż Wojtek Szczęsny czy Łukasz Fabiański niepotrzebnie muszą wyciągać piłkę z siatki, ale tak to już bywa, że raz się jest na wozie, raz pod wozem. Nie można jednak z tego powodu już definitywnie skreślać klubu, a myślę, że warto podkreślić także inną rzecz. Kanonierzy, mimo braku sukcesów, od lat kwalifikują się do Ligi Mistrzów, gdzie są stałym gościem w fazie pucharowej (czego np. o Liverpoolu, Juventusie czy Milanie już nie można powiedzieć). To jest na pewno, pewnego rodzaju, sukces dla tych młodych zawodników. Należy zauważyć także, że Arsenal bardzo często jest rozkradany ze swoich zawodników, co sprawia, że w niemal każdym sezonie, ciężar gry muszę brać na siebie inni, często nawet nastoletni, piłkokopacze.

Ostatnie trofeum łupem Arsenalu padło już przeszło sześć lat temu (FA Cup) i żarty kibiców innych drużyn mogą wydawać się zrozumiałe, ale tym sposobem można 'wyśmiać by' setki innych klubów. Owszem, nie można tutaj porównywać klubu z Emirates Stadium do Wigan czy Hull, ale już na sam koniec chciałbym powiedzieć, że dla mnie, także Arsenal nie jest klubem walczącym o te najwyższe cele. Dla mnie jest to klub, który ma za zadanie zakwalifikowanie się do Ligi Mistrzów, grę w fazie pucharowej tych rozgrywek, a miłym dodatkiem zawsze może być tryumf w jednym z krajowych pucharów (a w tym roku było naprawdę blisko).

Wpis ten chciałbym zadedykować Kasi, która niejako spowodowała, że w ogóle go napisałem.