OT100 #74: Kanonierzy odstrzeleni

Kiedy Arsenal stawił się w Teatrze Marzeń w 2001 roku oba zespoły pokazały, że w tamtym okresie dzieliła je przepaść.

Historia: Ligowy sezon 2000/01 przebiegał po myśli United, które do 25 lutego miało aż trzynaście punktów przewagi nad Arsenalem. Dla podopiecznych Arsene Wengera była to szansa częściowego odrobienia strat oraz powrotu do gry, zaś dla Czerwonych Diabłów wygrana mogła oznaczać przypieczętowanie tytułu.

Okazja: Bezradni piłkarze Arsenalu musieli przyglądać się, jak Manchester United rozgrywał doskonałą pierwszą połowę. Wynik szybko otworzył Dwight Yorke po akcji z Paulem Scholesem, lecz po chwili Thierry Henry doprowadził do wyrównania. Nie powstrzymało to czarnoskórego napastnika od strzelenia dwóch kolejnych bramek, dzięki czemu Yorke w odstępie 22 minut mógł cieszyć się z hattricka. Reprezentant Trynidadu i Tobago popisał się również asystą przy bramce Roya Keane'a, a w 38' minucie na 5-1 podwyższył Ole Gunnar Solskjaer. W przerwie siedzenia kibiców gości dosłownie opustoszały, a pod koniec meczu wynik ustalił Teddy Sheringham. Fani na Stretford End pośpiewywali: "Jeden do sześciu dla Arsenalu!".

Następstwa: Nastroje w klubie były świetne, lecz przeciwnie miały się opinie kibiców z całego kraju, którzy nie byli zadowoleni z faktu, że już w lutym Manchester United niemalże przypieczętował zdobycie trofeum. "To nie był mecz piłkarski, lecz bardziej koronacja. Przewaga szesnastu punktów nie znika w trakcie dziesięciu spotkań, nawet w najbardziej śmiesznych starych spotkaniach" - pisał po spotkaniu The Independent. Arsene Wenger również nie miał zbyt wiele do powiedzenia: "To złe dla ligi. Nie mamy nawet marca, a sezon i tak jest już skończony. Nie mogę być z tego dumny, to boli".